Ardennenweekend 16 t/m 19 juni 2010 |
 |
 |
Vier pakken toiletpapier, tweeëntwintig krentenbollen, tien liter melk en nog veel meer boodschappen gingen vrijdagochtend vakkundig in twee auto’s geladen om richting de Ardennen te vervoeren. Vanuit alle hoeken van Nederland vertrokken er schoenmaatjes om in de loop van de vrijdag te arriveren in Robertville.
's Avonds ging een vijftal spelfanaten de strijd aan met Ticket To Ride waarbij Stefan en Menno glorierijk wonnen van drie meer ervaren spelers. De volgende dag bleek echter dat hen geen eeuwige roem ten deel was gevallen, de eerste ronde hadden ze blijkbaar toch gewonnen met beginnergeluk.
Op zaterdag voegde Arjan zich bij de schoenmaten. Volgens traditionele schoenmatenregels was er een strikte vertrektijd afgesproken. Er was wel gelijk een splitsing in de groep van maten die een lange wandeling wilden maken en maten die een extra lange tocht wilden afleggen. Na enig overleg besloten alle schoenmaten het eerste deel van het parcours gezamenlijk af te leggen om later een splitsing te maken. We genoten van de natuurschoon van de Hoge Venen welke er zonder ijs toch heel anders uitzag dan tijdens het schoenmatenweekend van februari 2009. Menno bewees dat hij niemand laat vallen, toch viel Marjanne voor hem op de knieën in de modder.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Een deel van de schoenmaten negeerde bewust de waarschuwing van de rode vlag en liep het gebied in wat verboden was voor wandelaars vanwege brandgevaar. Andere schoenmaten waren zich niet bewust van het risico dat genomen werd en konden oprecht verbaasd tegen de boswachter zeggen dat ze geen idee hadden dat ze tegen de regels ingegaan waren. Hij kon vanwege de onschuld op deze gezichten niet anders dan de groep wijzen hoe ze zo snel mogelijk uit dit gebied konden komen.
De groep van de lange wandeling maakte wat onverwachte omzwervingen waardoor zij pas aankwamen toen de schoenmaten die een extra lange wandeling wilde maken, al heerlijk op het terras zat te genieten van een koud drankje. Het rode hoofdengehalte was aan het einde van deze dag hoog, het is onbekend of dit met de rode vlagervaringen of met het zonnige weer te maken had. Na deze intensieve dag werd Pilav koelbloedig geslacht en in de pan gebraden zodat de schoenmaten weer op krachten konden komen. Je moest trouwens snel zijn als je mee wilde helpen in de keuken. Sommigen, die hun hulp kwamen aanbieden, werden daadwerkelijk de keuken uitgejaagd door anderen die al bezig waren ("wij waren eerst!").
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Behalve wandelen blijken er binnen de schoenmaten veel muzikale interesses te zijn. Door het vormen van spontane zanggroepen waren radio en cd-speler nauwelijks nodig. Ook een discussieprogramma op TV kijken bleek totaal overbodig, je kon live meedoen aan de verschillende actuele onderwerpen tijdens heuse schoenmatendiscussies.
Inmiddels was Gerard na een vijf uur lange treinreis ook gearriveerd. Dat hij het treinreizen nog lang niet beu was, werd duidelijk toen hij de schoenmaten probeerde te enthousiasmeren om de volgende dag te gaan railbiken. Zo kon het gebeuren dat de groep zich op zondagmiddag opnieuw opsplitste in een groep wandelaars en een groep fietsers. Maar voordat de schoenmaten hun wandelschoenen aantrokken, hielden zij openluchtdienst waarbij het thema “Genade, wat een wonder” verder uitgewerkt werd.
 |
 |
 |
 |
Zo ging het weekend in een rap tempo voorbij. De meesten wilden nog wat langer genieten van het mooie weer, de prachtige omgeving en elkaars gezelschap. Daarom trok men op maandag opnieuw de wandelschoenen aan om respectievelijk bij Monschau en Eupen een tocht te lopen. De grootste groep maandagwandelaars vertrok in colonne naar Monschau, de Jahrhundertwandeling gelopen werd: mooie uitzichtpunten en soms steile, kronkelende bospaadjes. Na deze wandeling werd het langzamerhand toch echt tijd om afscheid te nemen van elkaar. Sommigen hielden het na het wandelen gelijk voor gezien, anderen rekten de gezelligheid nog even door iets te gaan drinken op een terrasje. Uiteindelijk vertrok iedereen weer richting Nederland.
Verslag: Janet, Yvonne en Marjanne
Foto's: Marjanne, Arjan