Wandelen tussen de mooie
herstkleuren in Leersum

 

Met 20 mensen op de lijst is het altijd weer de verrassing wie er allemaal nog meer hun gezicht laten zien. En jawel, we werden weer verrast door een m/v-tje of 4 extra erbij, zodat we met een nog leukere club aan de wandel konden onder leiding van Edwin.
Euuhhh aan de wandel gaan?? Jawel, alleen wel na de nodige wc- en winkelactiviteiten.

 


Klaar voor de start!

Gecultiveerd landschap? Hoezo??? :-)

Het bos is bijna net zo kleurrijk als het leven...

 

Vol goede moed alsof we de boot van Sinterklaas op de Lek zouden missen stapten we stevig door, langs de schaapskooi van Leersum (ja…die was er echt! Of was je te diep in gesprek dat je hem niet zag??), langs wat ommuurde landhuisjes door de modder naar ons eerste rustpunt. Onder enige druk van de Echte Schoenmatenbaas nam de wandelorganisator van deze dag weer het voortouw om de wandeling te vervolgen.
We verlieten de beukenlaan om vervolgens op de lekdijk aan te komen waar we ons als egeltjes voelden die probeerden de weg over te steken zonder platgereden te worden door enthousiaste zondagsrijders.

 


Soms zijn de paden wat smaller

Door de takken zien we nog net twee schoenmaten

 

Na een korte dijktocht lieten we het rivierenlandschap achter ons om weer een lange laan op te gaan waarna we nog wat polderwegen met de nodige tractoren doorliepen. Met voor de oplettende wandelaars aan de sloten prachtige knotwilgen en in de verte de mooie liggende Utrechtse Heuvelrug in het zicht.
Een wandeling van de Schoenmaten is geen wandeling als er niet iets te survivalen is…dus daarvoor had de dagorganisator een leuk bruggetje gevonden van twee planken breed. Zonder kleerscheuren en natte pakken bereikten we de overkant, waarna een korte pauze volgde om bij te komen van deze inspanning.
Het vele asfalt lieten we nu dan toch echt achter ons en we gingen verder over een bospad tot we op het landgoed Broekhuizen aankwamen waar we vanaf de brug een mooi zicht hadden op het landhuis en de ervoor gelegen grote vijver. Voor de oplettende fotografen onder ons: hier waren twee van de drie foto’s te schieten die bij de uitnodiging waren gevoegd.
Al pratend en van gesprekspartner wisselend liepen we weer langs de nodige beukenlanen, waarna we na 2 uur lopen vanaf de start aankwamen bij een café-restaurant (Wel van tevoren bellen als je wat wilt komen drinken :-), was hun “motto”). Volgens de GPS van Arjan hadden we 10 km gelopen (download hier het Google Earth bestand). Met 5km per uur een echt marstempo dus. Het bleek dus een geschikt oefening te zijn voor diegenen die de Nijmeegse willen gaan lopen.
We zouden geen Schoenmaten zijn als we onze schoenen niet op het mooie tapijt van het café restaurant lieten rusten om wat te drinken. Al kwijlend (sprekend voor mijzelf) werd er door sommigen gekeken hoe anderen van de groep een heerlijk appeltaartgebakje met slagroom nuttigden. Deze kwelling overlevend gingen we weer op pad. Echter niet eerder dan dat door het restaurant een kaartje overhandigd werd met de nadrukkelijke mededeling dat we in het vervolg toch echt eerst moesten bellen. Een visitekaartje waar Martina later erg blij mee bleek te zijn.

 


Supergezellig...

...maar wel even van te voren bellen a.u.b. :-)

Zoef zoef!!! Wat scheurt daar door het bos?

 

Het platte land lieten we achter ons en begonnen nu echt aan de beklimming van de Utrechtse Heuvelrug. Al snel kwamen we uit bij een graftombe waar vanaf er een mooi uitzicht was over de bossen. Helaas had de wandelleiding onvoldoende leiderschap om de groep een rondje rond de graftombe te laten lopen, maar het bedierf de pret niet.
Na een spoorzoekerwandelingetje (volg de rode paaltjes) kwamen we uit bij de Leersumse JOP, beter bekend als Jongeren Ontmoetingsplek. Het was het “overbekende” Uilentorentje die zijn naam dankte aan de vier uiltjes die op de torenhoeken prijkten. De dappersten van de groep bedwongen de toren om van het uitzicht te genieten.

 


Zijn dat uilen of schoenmaten?

Iets minder kleurrijk dan de omgeving...

Zijn dat mieren of schoenmaten?

 

Opnieuw liepen we door beukenlanen en over afwisselende bospaden.
Als christelijke wandelclub konden we gelukkig tijdens deze wandeling ook enkele verdwaalde zielen de juiste weg wijzen :-), de ene naar een bungalowpark en de andere naar de parkeerplaats. Hadden we onze goede daad voor deze dag ook weer gedaan :-).
Na een lezing van de wandelleiding over de grafheuvels kwamen we al dalend weer in de bewoonde wereld aan waar de kerk nog altijd was waar die bij vertrek stond. Zo gezegd hadden we dus een (ruim) rondje rond de kerk gelopen.
Het onvermijdelijke afscheid begon al vroeg toen een zestal Schoenmaten de groep verliet om elders de maag te vullen. Wij gingen echter onvermoeid per auto door naar Eetcafé Wereld van Verschil waar wij aan een lange tafel in de sere plaats mochten nemen.
Om de verveelde gasten te vermaken stond er een heuse boekenkast met allemaal interessante lectuur, wat de nodige gespreksonderwerpen opleverde. Zo werd door Martin ruimschoots uit de boeken gedaan over de jaren 80 muziek, variërend van Prince tot Danny de Munck.
Eveline was op zoek naar haar wandelstok en belde met het eerder genoemde visitekaartje het cafe-restaurant op. Toen bleek niet haar wandelstok daar achtergebleven te zijn, maar wel de portemonnee van Martina. Gelukkig was dat restaurant, ter verbazing van de gedesoriënteerde Sander, letterlijk om de hoek. Zo zie je maar weer…komt alles gewoon weer op z’n pootjes terecht.

 


Gezellig eten in het restaurant

Die kerel links met het blauwe overhemd was de baas van de dag!

 

Na de bekende Schoenmaten gezelligheid van het eten en de puzzelarij wie nou hoeveel moest betalen, kwam er zo tegen negenen een eind aan deze nieuwste wandeldag.
Maar met mijn oor goed te horen gelegd te hebben, lijkt het erop dat de volgende wandeling al in de planning ligt voor ergens in december. Dus….op naar de volgende verrassende wandeling.

 

Verslag: Edwin
Foto's: Edwin, Menno, Yvonne