Wandelen rondom Scherpenzeel
en Woudenberg |
Le Quatorze Juillet; vrijheid, gelijkheid en broederschap is de Schoenmaten
op het lijf geschreven. Het KNMI had ons al de hele week lekker gemaakt, door
te voorspellen dat het nu dan toch eindelijk zomer zou gaan worden. Dus vertrokken
wij op deze dag in groten getale naar Maarn.
Nadat iedereen elkaar had gevonden bij het station reden we in colonne naar
Scherpenzeel. Daar vonden we uiteindelijk weer dezelfde groep en konden we de
auto’s ergens in de berm achterlaten om op pad te gaan.
Wim en Alexandra hadden een mooie wandeling uitgezet door het bos en langs de
weilanden.
We liepen over klompenpaden; smalle bospaadjes door het struikgewas met soms
manshoge varens aan beide kanten. Af en toe ging de route over het fietspad,
waar we heel wat fietsers moesten ontwijken die ook naar buiten waren gelokt
door de zomerse temperaturen.
Wim ging voorop om de weg te wijzen, terwijl Alexandra zich mengde in de achterhoede,
zoals het goede reisleiders betaamt : )
De meeste gesprekken gingen over vakanties. Veel wandelaars vertrekken binnenkort,
hoewel enkelen het er alweer op hadden zitten. Maar Sander had een ander favoriet
onderwerp, vooral toen hij hoorde dat zijn favoriete schoenmaatje haar ochtend
heel nuttig had besteed.
Uiteindelijk vonden we elkaar toch allemaal... |
Lekker lopen in het zonnetje! |
Prikkerdeprik de prik...muggen alert! |
Na een poosje begonnen de magen te rammelen, dus zochten we een grasstrookje
waar de groep zich neerzette om te lunchen. Maar al snel begon het weer te kriebelen
(heel letterlijk voor sommigen) en gingen we weer op pad.
Bij de provinciale weg aangekomen konden we kiezen voor de langere route met
koffiestop of de korte route en eerder in het restaurant zijn. Heel eensgezind
werd voor de laatste optie gekozen. Gelukkig hadden de Scherpenzeelse boeren
rekening gehouden met vermoeide en dorstige wandelaars; er werden niet alleen
eieren en potten advocaat te koop aangeboden langs de weg, maar er stonden ook
thermosflesjes met koffie en thee.
Bovendien kwamen we nog door het centrum van Scherpenzeel, waar we ijsjes konden
krijgen.
Door het park van een landhuis gingen we het dorp weer uit. In de weilanden
waren kunstwerken te zien van basisschoolkinderen die zich hadden laten inspireren
door bekende kustenaars; een vrolijk gezicht.
We liepen verder en kwamen weer bij het kanaal, daar waren nog gedeeltes van
de Grebbelinie te zien; een flink aantal bunkers en zelfs een echte loopgraaf.
Koffie, thee en nog veel meer |
Wandelen door de kasteeltuin |
Weer bij de auto’s aangekomen ging het grootste gedeelte van de groep
op weg naar restaurant ‘Mona’s’ in Scherpenzeel. Wim had duidelijk
uitgelegd waar het was, dus het kon niet missen. Alleen werden we zo gegrepen
door het pittoreske landschap en de kronkelende landweggetjes dat we er met
z’n allen voorbij reden… het restaurant bleek op een bungalowpark
te liggen. Het duurde even voor de colonne weer omgekeerd was, maar toen konden
we dan toch genieten van een terras met een koel drankje. Niet zoveel later
was het eten klaar en we schoven aan. Het smaakte prima en de sfeer was goed.
Als er iemand te luidruchtig werd, kreeg ze gewoon een spreekverbod opgelegd.
Toen we allemaal genoeg hadden gehad, en de mosselen ook goed gevallen bleken
te zijn, werd de rekening gepresenteerd. Met wat hulp van de rekenmachine lukte
het ons het bedrag kloppend te krijgen en daarna ging een ieder weer zijns/haars
weegs.
Tijd om rammelende magen wat te vullen |
Speciaal voor Stefan een rietje, gekregen van een aardige serveerster! :-) |
Dat smaakt lekker! |
Voor de liefhebbers van Google Earth is er een .KMZ bestand te downloaden om de route nog eens te bekijken.
Als je dubbelklikt op het bestand zal Google Earth vanzelf geopend worden en zal de wandeling zichtbaar zijn.
Verslag: Janet
Foto's: Arjan/Sander