NS wandeling Kampina Boxtel - Oisterwijk |
 |
Nadat we de vorige keer een flink stuk richting het oosten moesten rijden voor de wandeling, moesten we dit keer richting het zuiden en wel naar Boxtel.
Daar zouden we de NS wandeling gaan lopen genaamd Kampina.
We verzamelden ons op het parkeerterrein bij het station en vertrokken om 12:00 uur (jawel!) naar het beginpunt van de wandeling aan de andere kant van het station. Hier kwamen we ook Kees en Linda tegen.
 Met een flink tempo op pad |
 Op weg naar het heideveld |
 Informatiebord aan het begin van het natuurgebied |
Onder een strakblauwe lucht en de zon op ons gezicht begonnen we aan de wandeling. Het eerste gedeelte ging nog even door Boxtel, maar al snel kwamen we in het buitengebied terecht en liepen we tussen de weilanden door. Het groepje was dit keer met 9 mensen niet echt groot en misschien dat daardoor het wandeltempo dit keer een stuk hoger lag dan anders. Natuurlijk was het geen strafexpeditie maar werd er ook volop gekletst en ook volop gelachen.
Eenmaal aangekomen in het Kampina natuurgebied liepen we al snel het heidegebied in, wat er schitterend uitzag. Zeker met het mooie weer wat we hadden.
Na een poosje gelopen te hebben was het tijd voor een kleine pauze en aten en dronken we wat. Met de verkiezingen voor de deur ontbrak een discussie over de politiek natuurlijk ook niet! Het bleek dat we allemaal goed geïnformeerd waren over wat er speelde.
 De zon zorgde voor prachtige kleuren |
 Even een korte pauze... |
 ...in een prachtig gebied |
Omdat het natuurlijk geen zomer was bleven we niet al te lang zitten en liepen we vanuit het heidegebied de bossen in. Het tempo lag nog steeds vrij hoog en daarom pakten we uit nood (wat erg hè) een terrasje waar we wat langer bleven zitten. Voordat we gingen zitten moesten we toch even weten of Arjan een balk op 2,55m aan kan raken... En ja, dat ging goed. :-) Om het een en ander te verduidelijken ging Martina er even naast staan. ;-)
Daarna gingen we lekker zitten en bestelden we allerlei lekkers. Best wel bijzonder om halverwege november in de zon op een terrasje te zitten! Voordat we weer aan
de wandeling begonnen wilden we snel even een groepsfoto maken. Een behulpzame man bood aan om de foto te maken waardoor iedereen er op staat.
 Heeft dit nog commentaar nodig? ;-) |
 In november op het terras! Ideaal dat broeikaseffect ;-) |
 Stiekem deden we het voor de speeltoestellen hoor. ;-) |
Na de foto gingen we weer op pad en liepen we door een prachtig stuk bos. Onderweg zagen we nog enige vennen waar de zon schitterend op scheen wat weer mooie plaatjes opleverde.
Ondertussen was het al weer bijna 17:00 uur en naderde we al snel Oisterwijk. We waren nog net op tijd om de trein van 17:01 uur te halen. Terwijl het laatste kaartje geprint werd kwam de trein al tot stilstand en gingen we weer terug naar Boxtel. Daar aangekomen namen we afscheid van Kees en Linda.
Onze organisator, Sander, had ingeschat, dat de wandeling inclusief pauzes zo’n vijf á zes uur zou duren. Desalniettemin waren we eerder klaar. Dus zijn wij alvorens we gingen eten een (eet-)café binnengegaan om even iets te drinken. We namen plaats aan twee tafeltjes. Algauw werd aan tafel één eenieders politieke standpunt over tafel gegooid. Aan tafel twee werden wat gezelliger gesprekken gevoerd. Na circa een half uur hebben we afgerekend en zijn wij onder de bezielende leiding van Sander op zoek gegaan naar het door Sander besproken restaurant. Na ongeveer één kilometer met een zevental knorrende magen lopen kwamen we aan bij het door Sander aangegeven adres. En wat denk je wat!?
Het was een oud caféetje waarbinnen werkelijk niet één lamp brandde. Vertwijfeld keken zes van de zeven wandelaars Sander aan. Assertief als Sander is, pakte hij zijn telefoon en belde naar het besproken restaurant. Gedurende het gesprek veranderde de gelaatsuitdrukking van Sander aanzienlijk. Tevens veranderde zijn huidskleur langzaamaan in schaamrood. Met een beteuterde stem en weinig volume vertelde hij ons, dat het eetcafé waar we even daarvoor wat gedronken hadden tevens het besproken restaurant was. Reacties als: “Dat meen je niet!”, “Hoe kan dat nou?!” vlogen over straat. Met gezwinde spoed (Het tempo was aanzienlijk hoger dan de heenreis) liepen we terug. Tijdens deze wandeling hebben we Sander goed duidelijk gemaakt, dat hij wel een enorme blunder gemaakt had. Sander mocht van ons eerst naar binnengaan. De medewerkers ontvingen ons met een sneeky lach op het gezicht. “Ja, sorry, sorry wij dachten, dat het restaurant ergens anders was.” Uit een later met hen gevoerd gesprekje bleek, dat ze werkelijk versteld hadden gestaan op het moment dat wij die eerste keer het pand weer verlaten hadden. Na enkele lachwekkende opmerkingen aan het adres van Sander hebben we aan de gereserveerde tafel plaatsgenomen. Daar hebben wij een aantal uren vertoefd. Het eten was voor ons allen heerlijk, de sfeer en uitstraling van het eetcafé waren zeer goed, even als de bediening. Een woord van dank gaat uit naar de medewerkers.
 Het zag er allemaal lekker uit en smaakte ook goed |
 Het was erg gezellig! |
Verslag: Menno/Sander
Foto's: Arjan Flikweert/Sander