Wandeling Naardermeer...en omstreken...

Rust en stilte bij het Naardermeer. Hoelang nog?

 

Arendina en Stefan hadden voor deze zaterdag een mooie wandeling uitgezocht bij het Naardermeer. De verzamelplek was station Naarden-Bussem, wat prima gelegen lag tussen parkeermeters en straten waar je alleen mocht parkeren als je een vergunninghouder was, en dan geen visvergunning... Wij schoenmaten dachten slimmer te zijn, en daarom reden we drie kwartier later dan de afgesproken tijd...ahum...richting een andere parkeerplek vlakbij het startpunt van de wandeling. Onder de bezielende leiding van Stefan en zijn navigator en tevens introducé Kees reden we door Naarden en kwamen we...op de snelweg richting Amsterdam terecht! Natuurlijk was dat gepland, want er bestaat geen twijfel over dat ze dit deden om te laten zien hoe mooi de omgeving wel niet is. Alleen jammer van die file... ;-) Bij de eerstvolgende afrit zijn we maar even gestopt en hebben we op het kaartje gekeken hoe we ongeveer moesten rijden. Na een paar minuten toch maar weer de snelweg opgereden alleen nu weer richting Naarden. Al snel zagen we een auto parallel aan de snelweg op een landweggetje rijden, precies waar wij ook moesten zijn. Na een afslag naar rechts en weer rechts...zaten we weer verkeerd... We hadden net de volgende afslag naar rechts moeten nemen die 3 meter verderop was en waar je zo een parkeerplaats op kon rijden. Dat werd dus even keren op een weggetje van misschien 3 meter breed met aan weerskanten een prachtige boerensloot...
Al snel daarna stonden we op de parkeerplaats en liepen we achter de leiding aan. Maar ja, wie had er de leiding? Eerst Arendina en Stefan, toen reed iedereen achter Kees en Sander aan en nu liep Kees met de wandelbeschrijving in de hand. :-) Al snel werd de pikorde hersteld en schoof Stefan stiekem alles weer naar Arendina toe die kordaat de leiding nam en het voetvolk de weg wees. Natuurlijk probeerden we ondertussen onze drie nieuwe introducés ervan te overtuigen dat normaal alles iets soepeler loopt. ;-)

 


Eindelijk op pad

Een zonnige dag

 

Het eerste gedeelte van de wandeling liep tussen de weilanden door, maar al snel kwamen we in een stuk bos terecht. Het weer was prachtig met veel zon en een temperatuur van boven de 25 graden! Wat wil je nog meer? Nou, een bankje met prachtig uitzicht op het Naardermeer misschien. Wat was dat een mooie plek om even pauze te kunnen houden en te genieten van de prachtige natuur! Na wat gegeten en gedronken te hebben en natuurlijk wat foto's gemaakt te hebben gingen we weer op pad en liepen we door het bos en over asfaltwegen in een prima ontspannen stemming verder. Ondertussen werd er heel wat afgekletst en gelachen. Eigenlijk iets gewoons bij de schoenmaten, maar toch wel bijzonder dat het elke keer weer fantastische wandeldagen zijn.

 


Het ene bankje...

 


en het andere bankje.

 


Water, groen en een Hollandse lucht

Stralend in de zon

 

Na een bord waarop duidelijk werd aangegeven dat Natuurmonumenten niet wil dat er gebouwd gaat worden aan de snelweg bij het Naardermeer, iets waar wij schoenmaten het helemaal mee eens zijn, liepen we spontaan met de weg mee naar rechts terwijl we rechtdoor hadden moeten lopen. Dus wat doe je dan midden op een T-splitsing van drie wegen terwijl je even niet weet waar je heen moet? Precies! Gewoon stil gaan staan want dat is veel veiliger dan aan de kant van de weg te gaan staan. :-) Nadat een aantal schoenmaten dacht dat we naar rechts moesten en een paar andere dachten dat we naar links moesten, gingen we toch naar rechts en...kwamen we er al snel achter dat we zowel niet links als rechts hadden moeten gaan. Enkele minuten later liepen we weer op de goede weg. Onderweg nog even gestopt bij het infocentrum van Natuurmonumenten om de wc's te bezoeken en de drinkvoorraad aan te vullen, want op zo'n warme dag moet je wel blijven drinken. Al snel daarna liepen we met doorweekte t-shirts dwars door het natuurgebied met de zon brandend op onze hoofden. Door alle vertraging hadden we ondertussen het restaurant ook maar gebeld dat we "iets" later zouden komen en wel tussen half zeven en zeven uur.
Onderweg genoten we volop van de mooie natuur met veel water, mooie bloemen, eenden en ganzen. Ook kwamen we nog een soort gele duizendpoot tegen die erg snel was.
We waren niet de enige die onderweg waren, want ook waren er mensen die op hun bootje genoten van het mooie weer en natuurlijk waren er meer wandelaars.

 


Niet links, niet rechts, maar wat dan wel?

 


Struinend door de wildernis

 


Genietend in de zon met zwembad in de tuin

 


Prachtige natuur

 


Het is dat je het even weet minister Peijs!!

 


Brandganzen

 


Een snelle gele duizendpoot

Veel te heet om te wandelen... Ik ga zwemmen!

Wuivend in de wind...

 

Langzamerhand kwamen we aan het einde van de wandeling en liepen we tussen de koeien door richting het bos waar het behoorlijk nat kan zijn. Vandaar dat er met planken en gaas een verhoging was gemaakt zodat je niet door de modder hoefde te lopen. Met de hitte van de afgelopen dagen was het nu natuurlijk kurkdroog. Aan het eind van dit pad wachtte dan eindelijk de rand van Naarden en twijfelde we nog even of we het pad af zouden snijden of niet. Een aantal mensen wachtte daar tot de anderen met de auto's kwamen waarna we richting het restaurant konden rijden om weer wat energie bij te tanken.
De auto's waren al snel gehaald en aangezien het restaurant vlakbij het station lag waar we 's morgens begonnen waren zouden we er natuurlijk snel even heen rijden, toch? Niet dus! Je moet een dag in stijl afsluiten dus reden we eerst een weg in die aan het eind dicht was vanwege wegwerkzaamheden, reden we daarna een woonwijk in, hebben we twee keer de weg gevraagd en belandde we uiteindelijk in het centrum waarna we op nog geen 50m van het restaurant elkaar weer uit het oog verloren. Arendina was allang bij het restaurant, twee anderen reden bij de rotonde driekwart rond en een andere auto reed maar een kwart rond. :-)

 


Normaal nat en glad, maar nu even niet

 


Mooi vergezicht

 


De parel van het water

Even lekker eten!

 

Binnen in het restaurant was het nog even wachten op de inzittenden van de auto die de rotonde een kwart had gereden. De rest van de aanwezigen zat op de 1ste etage al te genieten van wat drinken. Nadat de anderen maar niet kwamen werd er even kort in het centrum gekeken of de anderen ons daar misschien aan het zoeken waren, maar er was niemand te zien... Terug in het restaurant liep daar ineens Stefan en bleken de anderen op de begane grond te zitten wachten op de mensen die op de 1ste etage zaten. :-)
Nadat we allemaal boven zaten bestelden we al snel het eten en hebben we de aparte maar wel erg leuke dag goed afgesloten. Wel moest de serveerster af en toe even wakker geroepen worden, want als je iets besteld wil je het ook graag krijgen... ;-)
Rond 10 uur gingen we allemaal weer richting huis, waarmee dit ook meteen de langste wandeldag tot nu toe is geweest. Een dag om niet snel te vergeten. :-)
Arendina en Stefan, bedankt voor het organiseren van deze dag!

 

Verslag: Sander
Foto's: Sander