zaterdag 18 december

De schoenmaatjes in Apeldoorn


Met best wel mooi weer


De wandeldag begon deze keer niet op een ongezellig station maar in het knusse en goed verwarmde huis van de organisator Menno Willemse, dat daar moed voor nodig is lijkt me duidelijk. De goed voorbereide gastheer voorzag zijn bezoek ruimschoots van koffie met daarbij iets lekkers, dat in zo'n situatie alleen maar dankbaarheid past spreekt voor zich. Helaas bleek ook nu weer dat twee schoenmaatjes elkaar niet zo goed 'passen'. Ze werken allebei voor dezelfde de werkgever, en binnen die organisatie gelden nu eenmaal wat eh confronterende omgangsvormen. Zo word heel NL regelmatig door dit "bedrijf" totaal ten onrechte geconfronteerd met hoge rekeningen in blauwe enveloppen. Ik zal er maar niet langer over uitwijden het kan gevoelig liggen, maar de maatjes moeten in hun vrije tijd wel wat meer afstand van hun werk proberen te nemen!

 

Onder leiding van Menno, en zo veel mogelijk in dekking voor de fotoreportages van Sander,
waar geen van ons allen ooit echt goed op komt, trokken we de Apeldoornse oerwouden in.

 

Nadat Ellemieke noodgedwongen half Nederland had doorgereisd en zich vervolgens toch maar met zo"n anderhalf uur vertraging bij ons voegde, (de NS word steeds beter) vertrokken we onder leiding van Menno naar de Apeldoorse bossen. Onderweg daarheen sloten zich nog twee dames bij ons aan, Arendina en haar vriendin Monique.
De wandeling begon in Ugchelen, door Menno werd een ieder daar van ons voorzien van een paraplu, zeer attent niet zo zeer vanwege het weer, want dat viel best mee, maar meer vanwege privacy reden. Sander heeft ons namelijk beroemd gemaakt met zijn site de schoenmaatjes, we wilden niet herkend worden! Door de binnenlanden van Apeldoorn ging onze wandeling, dus al gauw werd het terrein dan ook ruig en drassig, een ideale gelegenheid voor een ontgroening. Ja ja, je mag niet zomaar mee met de beroemde schoenmaatjes, en dus werd Monique verzocht een staaltje tijgersluipgang te tonen. Ze stond zo als te zien is te trappelen om zich zo te mogen bewijzen.

 

Tijgersluipgang wat is dat eigenlijk? Eh nou zo plat mogelijk met je buik over de grond kruipen, een eitje volgens ingewijden

 

Na een enerverende tocht door het woud waarin Menno zich een uitstekende gids toonde, kwamen we bij een stukje civilisatie, dat men Van de Valk noemt. Onder het genot van warme chocolade melk met slagroom kwam Arendina met de uitnodiging voor een visjes feest? Als ik haar goed begrepen heb zou het een soort meerkamp betreffen waarin de verhouding mannen/vrouwen gelijk zou zijn, en een van de zwaarste onderdelen zou het speeddate zijn. Arendina zag het helemaal zitten, op haar openingszin voor het speeddate na, daar moest nog wat aan gesleuteld worden. We hebben haar natuurlijk als schoenmaatjes met raad en daad bijgestaan, en we zijn dan ook benieuwt wat het resultaat zal zijn!

 


De kopgroep

We liepen zoals je kunt zien door eeuwenoude bossen

 

Na van de Valk hadden we er genoeg van, we liepen terug naar Ugchelen city, vanwaar we met de auto's terug naar Apeldoorn gingen.

 

Arendina was een beetje afwezig deze dag, ze zat te piekeren over een openingszin?.... en wij maar wachten

 

In de pizza tent was het lekker warm en gezellig. Jammer alleen dat een enkeling zijn eten niet zo vond smaken, had vast te maken met de uitleg van een ene salami methode. Ook werden er, wederom door Arendina, interessante theorieën ten gehore gebracht wat betreft partner keuze, niet iedereen kon zich hier onverdeeld in kon vinden (de theorieën). Kortom het was een leuke en misschien wel leerzame avond.

 

 

Doei!

 

Verslag: Andries
Foto's: Sander